Rate this post

عاشق وب: پژوهشگران آلمانی طی بررسی های خود در برزیل، گونه جدیدی از دایناسور را شناسایی کرده اند که به ˮارباب نیزهˮ مشهور شده است.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، پژوهشگران به تازگی، گونه جدیدی از دایناسور را شناسایی کرده اند که خاصیت های غیرمعمولی دارد. از این خاصیت های غیرمعمول می توان به وجود یک یال بلند از جنس خز و ساختارهای میله مانند اشاره نمود که از پشت این دایناسور بیرون آمده اند.
این دایناسور، حدود ۱۱۰ میلیون سال پیش و در دوره “کرتاسه”(Cretaceous) می زیسته است. “دینو فری”(Dino Frey)، پژوهشگر “موزه ایالتی تاریخ طبیعی کارلسروهه”(SMNK) آلمان و همکارانش هنگام بررسی صفحات سنگ آهک در شمال شرق برزیل، اینگونه از دایناسور را شناسایی نمودند.
آنها با کمک اشعه ایکس، تصاویری با وضوح بالا از صفحات سنگ آهک ثبت کردند که تنه گونه ناشناخته ای از دایناسورها را با طول تقریبی ۵۰ سانتی متر نشان می داد.
پژوهشگران، دو ساختار میله مانند را شناسایی نمودند که از هر شانه بیرون آمده بودند. این ساختارهای ۱۵ سانتی متری، از جنس کراتین هستند که در موها و ناخن های ما نیز وجود دارد. بگفته فری، این ساختارهای میله مانند، احیانا برای جذب جفت و یا ترساندن رقیبان به کار می رفته اند.
“مایکل بنتون”(Michael Benton)، پژوهشگر “دانشگاه بریستول”(University of Bristol) انگلستان اظهار داشت: این ساختارها بیشتر روی بدن هیچ دایناسور دیگری دیده نشده اند. این فسیل، محافظت اعجاب انگیز ساختارهایی به غیر از اسکلت همچون بقایای پوسیده روده و اندام های بدن و همین طور ساختارهای میله مانند را نشان میدهد.
پژوهشگران، نام این دایناسور را “Ubirajara jubatus” به مدلول “ارباب نیزه ” گذاشته اند. پژوهشگران باتوجه به ستون فقرات این دایناسور حدس می زنند که گونه ای از یک دایناسور نر جوان باشد اما نمی توانند این حدس را تایید کنند برای اینکه فسیل، ناتمام است.
همچنین، بقایای به جا مانده از دایناسور، یالی طولانی و ضخیم از جنس خز را نشان داد که به خوبی حفظ شده و در قسمت پشت این موجود قرار دارد. این یال در بلندترین نقطه خود، ۱۱ سانتی متر است. فری اظهار داشت: این بلندترین یالی بشمار می رود که تا حالا در دایناسورها اندازه گیری شده است.
پژوهشگران حدس می زنند که دایناسور با بهره گیری از عضلات ریشه موها می توانسته یال خودرا پایین بیاورد و با این کار، امکان سرعت گرفتن، انتشار یا جذب گرما را فراهم آورد.
این پژوهش، در مجله “Cretaceous Research” به چاپ رسید.

منبع: