عاشق وب: امضاهای الکترونیکی انوع مختلفی دارند که امضای دیجیتالی معتبرترین آن هاست؛ کارشناسان معتقدند این فناوری اتفاقی است که اگر عملی شود، می تواند خیلی از محدودیت های قانونی و خطرات معاملات اینترنتی را به حداقل برساند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا، امضای دیجیتال همانند اثرانگشت و در قالب یک پیام رمزگذاری شده است که از استاندارد پذیرفته شده به نام PKI استفاده می نماید و بالاترین سطح امنیت و پذیرش جهانی را در خود دارد. امضای دیجیتالی با یک تکنولوژی خاص از دیگر امضاهای الکترونیکی تمیز داده می گردد.
گواهی امضای دیجیتالی هم یک سند الکترونیکی امضا شده است که می تواند برای یک شخص یا سازمان صادر شود؛ این در شرایطی است که امضای الکترونیکی، در واقع همان شکل اسکن شده امضای واقعی هر فرد است که در سازمان ها و در سیستم های اتوماسیون اداری از این نوع امضا استفاده می گردد.
امضای دیجیتال بهترین و پیشرفته ترین و پرکاربردترین نوع از امضاهای الکترونیک به حساب می آید که به علت امنیت بالای آن، جایگزین سایر روش های موجود شده و اغلب قانون گذاران همچون قانون گذاران تجارت الکترونیکی ایران که مرکز توسعه تجارت الکترونیکی است، این شیوه امضا را پذیرفته است. با داشتن امضای دیجیتال در صورتی که بخواهید در فضای اینترنت، مبادله الکترونیکی با هویت مجازی داشته باشید، می توانید خویش را به گونه ای معرفی کنید که طرف مقابل به شما اعتماد کند و گیرنده می تواند از ماهیت فرستنده و اینکه اطلاعات حین انتقال تغییر پیدا نکرده مطمئن باشد؛ علاوه بر این مزایا، فرستنده نمی تواند امضای داده را انکار کند. صاحبان این گواهی الکترونیکی هم می توانند افراد حقیقی یا حقوقی، سازمان ها، موسسات یا شرکت و یا مولفه های سخت افزاری و نرم افزاری هستند.
دستگاه های دولتی پیش قدم شوند
رییس سازمان نظام صنفی کامپیوتری کشور در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به مقوله امضای دیجیتال، اظهار نمود: در این باره یکسری از فعالیت های اجرایی در سازمان نظام صنفی کامپیوتری شروع شده اما مساله اصلی این است که مردم هنوز در مبادلات خود از آن استفاده نمی کنند. به عبارتی مساله امضای دیجیتالی تا وقتی که در سطح شهروندان و فعالان اقتصادی وارد نشود، نمی تواند به صورت کامل محقق شود.
ناصرعلی سعادت در پیشنهادی برای ترویج مساله امضای دیجیتال در جامعه اقتصادی، بیان کرد: سازمان ها و دستگاه های مختلف می توانند آغازکننده جریان استفاده از امضای دیجیتال در معاملات باشند، در واقع اینجا بحث فرهنگی و اجتماعی است که با ورود دستگاه های دولتی بعنوان پیش رو در استفاده از این امضاها می توانند راهگشا باشند.
او با بیان این که فرهنگ استفاده از امضای دیجیتال هنوز در جامعه جا نیفتاده است، ادامه داد: تا وقتی که بانک ها و سایر دستگاه های اجرایی مردم را به صورت حضوری برای انجام امضاها به ادارات می کشانند، نمی توان انتظار داشت که کسی به مساله امضای دیجیتال اعتماد کند. واقعیت این است که در این شرایط با لایحه و تدوین قانون هم نمی توان کاری از پیش برد.
نیاز به زیرساخت های هویتی داریم
اما رییس مرکز ملی فضای مجازی در مورد لزوم اتصال تجارت الکترونیکی به بانکداری الکترونیکی اظهار کرده است: برای اتصال تجارت الکترونیکی و بانک الکترونیکی در کشور نیاز به زیرساخت هایی داریم. از قبیل امضای دیجیتال و تعیین هویت که باید در کشور شکل بگیرد. درباره اتصال اینها مقداری عقب افتادگی داریم که امیدواریم این اتصال برقرار شود و با نوعی جامعیت سیستم تجارت و بانکداری الکترونیکی روبرو شویم.
امضای دیجیتال یک فرایند رمزنگاری نامتقارن است که در واقع نوعی مکانیزم امنیتی است که به دو کلید خصوصی و عمومی وابسته است و از این کلیدها برای رمزگذاری پیام در زمان انتقال پیغام و رمزگشایی هنگام دریافت پیام استفاده می نماید. امضای دیجیتالی امنیت تصدیق هویت، محرمانه بودن، امانت داری و غیرقابل انکار بودن را تامین می کند و از اطلاعات محرمانه در مقابل هرگونه تغییر غیرمجاز محافظت می کند، ازاین رو این امضا از دستکاری و خدشه دار کردن اطلاعات جلوگیری می کند، ضمن اینکه برای هر شخصی منحصر به فرد است.
این امضا هم به اسناد الکترونیکی و هم به شخص قابلیت تصدیق را عرضه می کند، به صورتی که تصدیق سند توسط امضای دیجیتالی نشان داده است که امضا یا سند الکترونیکی قابل تغییر نیست. تصدیق امضاکننده درواقع این امکان را فراهم می کند که شخص امضاکننده قابل شناسایی باشد و نشان داده است که چه شخصی سند را امضا نموده است. همه اینها در حالی است که امضای الکترونیکی در واقع همان امضای دستی و اسکن شده با اسم شخص است که در رساله قید می گردد.
