یکی از بزرگترین مشکلات بیشتر شهرهای مدرن، ترافیک ناشی از وسایل نقلیه جاده ای است. جاده هایی که مدت ها پیش تولید شده اند به آسانی نمی توانند از پس فشار عبور تعداد زیادی خودرو، کامیون و وسایل نقلیه دیگری که روزانه برای گذر از کنار هم به رقابت می پردازند، برآیند. بیشتر این وسایل نقلیه زمینی حتی در حالت ساکن نیز سوخت های فسیلی می سوزانند و در این پروسه چندین ماده مضر تولید می کنند. اما شاید ماشین های پرنده که شاید تا چند سال پیش در فیلم ها و کتاب های علمی-تخیلی از آن شنیده بودیم بتوانند این مشکلات را حل کند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا، شاید در کل موضوع حضور خودرو های پرنده کمی عجیب به نظر برسد اما جالب است بدانید برخی شرکتهای فناوری در جهان از مدت ها پیش به ساخت آنها فکر کرده و موفق نیز شده اند. خودرو های پرنده می توانند افراد را بسیار سریع تر از خودرو های زمینی به مقصد برسانند و این بدان معناست که در مقایسه با سفر زمینی، جهت استفاده از آنها در صورتی که سوخت کمتری مورد نیاز است سفر بسیار سریع تر را نیز میتوان تجربه نمود.
باید گفت در واقع مردم از آغاز قرن درحال ساخت خودرو های پرنده هستند و افراد بسیاری برای ساخت آن کوشیده اند اما امروزه و با وجود فناوری های پیشرفته نمی توان توسعه خودرو پرنده را یک رویای دست نیافتنی دانست. حالا افراد هواگردهای مختلفی ساخته اند که کاربران را از محدودیت های روزانه سفرهای زمینی رها کند.
ما در اینجا به معرفی چند فرد که رویای خودرا تا حدی به واقعیت تبدیل نموده اند و بسیار متفاوت از دیگران به دنیا و اطراف خود نگاه کرده اند، پرداخته ایم.
در ابتدا قصد معرفی یک هواگرد به نام “بلک فلای”(BlackFly) که بوسیله ی یک مخترع کانادایی توسعه یافته را داریم. این هواگردبراق و مخروطی شکل گرچه در نگاه اول کمی عجیب به نظر می آید اما میتوان گفت یک وسیله کاربردی و جالب است. بلک فلای همانند یک هلی کوپتر و هواپیما نبود بلکه یک وسیله ای درخلال این دو بود. این وسیله دارای یک بدنه منحنی، دو بال کوچک و هشت چرخانه چرخشی که روی دماغه و دم آن وصل شده، است.
با لمس یک دکمه روی صفحه کامپیوتر این هواگرد اوج گرفته و به سمت آسمان می رود. “مارکوس لنگ”(Marcus Leng)، مخترع کانادایی که این هواپیما را طراحی نموده و نام آنرا بلک فلای نامیده، اظهار داشت: شاید به نظر یک جانور عجیب باشد، اما نحوه حمل و نقل را تغییر خواهد داد.
بلک فلای همان چیزی است که غالباً ماشین پرنده نامیده می شود. مهندسان و کارآفرینانی مانند آقای لنگ بیش از یک دهه وقت خودرا در توسعه این نوع جدید از هواگرد(وسایل نقلیه الکتریکی که می توانند بدون باند فرودگاه پرواز کنند و فرود بیایند)، صرف کرده اند.
آنها معتقدند این وسایل نقلیه ارزان تر و ایمن تر از هلی کوپترها خواهند بود و تقریباً هر فردی را قادر به پرواز بر فراز خیابان های شلوغ خواهند کرد. “سباستین ترون”(Sebastian Thrun)، مهندس دیگری که در این جنبش نقش داشته، اظهار داشت: رویای ما این است که دنیا را از ترافیک خلاص نماییم.
بیشتر کارشناسان معتقدند که این رویا فاصله بسیاری با واقعیت دارد. اما قدرت این حوزه در حال افزایش می باشد و الان ۱۰ها شرکت درحال ساخت این هواگردها هستند. افرادی مانند آقای لنگ و آقای ترون برای چندین سال نمونه های اولیه هواگرد خودرا از دید سایر دنیا پنهان نگه داشته اند و تعداد کمی از مردم آنها را دیده اند اما آنها حالا آغاز به پرده برداری از این تکنولوژی کرده اند.
شرکت آقای لنگ که” Opener ” نام دارد درحال ساخت یک هواپیمای تک نفره جهت استفاده در مناطق روستایی است که این اساساً یک ماشین پرواز خصوصی برای ثروتمندان محسوب شده و به قول آنها فروش آن امسال شروع خواهد شد. برخی دیگر درحال ساخت وسایل نقلیه بزرگتری هستند که امیدوارند سال ۲۰۲۴ بعنوان تاکسی هوایی شهری مستقر شوند و به شکلی اوبر آسمان ها شوند. بعضی از آنها درحال طراحی خودروهایی هستند که می توانند بدون خلبان پرواز کنند.
یکی از شرکتهای تاکسی هوایی به نام “کیتی هاوک”(Kitty Hawk، ) توسط آقای ترون استاد علوم کامپیوتر دانشگاه استنفورد که پروژه اتومبیل خودران گوگل را راه اندازی نمود، اداره می شود. او می گوید خودمختاری در هوا بسیار قدرتمندتر از زمین خواهد بود و این امر خیلی زود وارد زندگی روزمره ما خواهد شد.
گرچه برخی شرکتهای مهم و نامی شاید حرفی از سرمایه گذاری در این نوع فناوری ها نزنند اما باید گفت این امر مانع از سرمایه گذاری ثروتمندان و دارندگان شرکتهای حمل و نقل نشده است و الان بعضی از آنها میلیاردها دلار از ثروث خودرا برای سرمایه گذاری در صنعت توسعه خودرو های پرنده اختصاص داده اند چونکه معتقدند در آینده ای نزدیک شبکه گسترده ای از تاکسی های هوایی ساخته خواهند شد. علاوه بر آن این مورد حتی در عملکرد تکنیسین ها نیز تاثیر مثبت داشته است و آنها همچنان پرقدرت و با تمام قوا درحال تبدیل کردن ایده های علمی تخیلی به واقعیت هستند.
“لری پیج” بنیانگذار گوگل هم در سال ۲۰۰۹ ایده توسعه خودرو های خودران را طی یک مهمانی با آقای ترون بیان نمود. در آن مهمانی خیلی از افراد شاغل در استارتاپ ها و علاقه مندان به تعطیلات آخر هفته از ساخت هواپیماهای بدون سرنشین کوچک صحبت می کردند، اما وقتی لری پیچ برای صرف یک وعده غذایی با سباستین ترون هم کلام شد، آقای پیج معتقد بود که آنها می توانند بسیاری از این وضعیت فراتر روند.
آقای ترون در آن سال فقط پروژه خودرو خودران گوگل را راه اندازی کرده بود، اما رییس او حتی ایده جالب تری نیز داشت و آن خودروهایی بود که می توانند پرواز کنند.
بعد از آن شب آن دو بطور مرتب به ملاقات یکدیگر رفتند و سپس قرار گذاشتن با مهندسان هوافضا در کالیفرنیا را شروع کردند. “مارک مور”(Mark Moore) مهندس ناسا و چندین طراح هواگرد از استنفورد میهمانان آنها بودند.
آن جلسات همانند آزادسازی ایده های جدید بود که در نهایت منجر به تلاش گسترده و چند میلیارد دلاری برای ابداع روش جدید برای حمل و نقل روزانه با خودرو های پرنده شد. طی دهه گذشته، همان گروه کوچک مهندسین و کارآفرینان موفق به انجام پروژه های گسترده ای شدند. مور پیش از تأسیس شرکت خود به راه اندازی یک پروژه در اوبر کمک کرد. پیج نیز در چندین استارتاپ همچون شرکت لنگ به نام Opener و شرکت Kitty Hawk آقای ترون سرمایه گذاری کرد. البته استارتاپ های جدید بعد از ورود به این عرصه خیلی از طراحان شرکت آقای پیج را به شرکت خود کشاندند و از آنها استفاده کردند.
آقای مور اظهار داشت: این هواپیمایی غرب وحشی است و زمان تغییرات سریع، حرکات گسترده و پول کلان است.
“بلک فلای” توسط دولت بعنوان یک وسیله نقلیه آزمایشی فوق سبک طبقه بندی شده است، ازاین رو پیش از فروش نیازی به مجوزهای قانونی ندارد. اما یک هواگرد فوق سبک نیز نمی تواند بر فراز شهرها یا سایر مناطق شلوغ پرواز شود.
برای اطمینان از ایمنی خودرو، Opener بیشتر آزمایشات خودرا بدون سرنشین انجام می دهد. اما ایده این است که در آینده شخصی در کابین خلبان بنشیند و هواپیما را به صورت انفرادی بر فراز مناطق روستایی هدایت کند. خریداران می توانند پرواز را از راه شبیه سازی واقعیت مجازی یاد بگیرند. گفتنی است هواگرد شامل خدمات خلبان خودکار مانند دکمه بازگشت به خانه است که این دکمه هواگرد را طبق دستورات فرود می آورد. این هواگرد فضای کافی برای یک فرد شش فوت و شش اینچی دارد و می تواند بدون شارژ مجدد حدود ۲۵ مایل پرواز کند. تعداد اندکی از کارمندان Opener که آنرا به پرواز درآورده اند، حس خودرا حسی وصف ناشدنی توصیف کرده اند و گفته اند همانند رانندگی با تسلا در آسمان است.
لنگ اعتقاد دارد که آنها درحال تبدیل کردن انیمیشن “The Jetsons” هستد چونکه در این انیمیشن افراد با کمک خودرو های پرنده حرکت می کردند و در آنجا خودرو های پرنده چیزی غیرعادی نبودند.
به قول آنها بلک فلای بسیار گران تر از خودرو های افراد خواهد بود و شاید هزینه آن ۱۵۰ هزار دلار یا بیشتر باشد. اما گفتنی است عمر باتری این خودرو های پرنده هنوز آنچنان قدرتمند نیست که افراد بتوانند برای پیمودن مسافت های طولانی در طول روز از آن استفاده کنند.
اما لنگ اعتقاد دارد که این فناوری بهبود خواهد یافت و قیمت این خودرو های پرنده همانند قیمت یک خودروی شاسی بلند خواهد شد و کاهش خواهد یافت. لنگ می گوید اگر فقط تعداد کمی از افراد از خودرو پرنده او استفاده کنند به مرور افراد بیشتری با آن آشنا خواهند شد.
او بلک فلای را با یکی دیگر از اختراعات خود که یک بالشتک فومی است مقایسه کرد. این اختراع نوع جدیدی از فوم حافظه دار است. وی اظهار داشت: در ابتدا نمی دانست برای چه چیزی خوب است، اما این فوم حافظه دار روی صندلی های اداری، صندلی های خودرو و تشک ها قابل استفاده می باشد. تقریباً به همین ترتیب او درباره بلک فلای نیز همین گونه فکر می کند و نمی داند تا چه حد می تواند نیازهای افراد را برآورده کند اما می تواند با اطمینان بگوید که این خودرو ها بسیار کاربردی هستند.
افراد دیگر اما در این حوزه تردید دارند. آنها تخمین می زنند که سالها یا حتی شاید دهها سال طول خواهد کشید تا قانونگذران به هر کسی اجازه دهند تا چنین وسیله ای داشته باشد و بتوانند بر فراز شهرها پرواز کنند.
وسیله ای که سباستین ترون آنرا توسعه داده “هوی ساید”(Heaviside) است و می تواند مانند بلک فلای اوج گرفته و به آسمان رود و بر فراز درختان و تپه ها پرواز کند. وی در خیال خود یک حومه شهر آمریکایی را تصور می کند که در آن افراد توسط هواگرد وی در اسمان به مقاصد مورد نظر خود می رسند.
گرچه این هواگردها مزایای خودرا دارند اما مشکلاتی نیز خواهند داشت. علاوه بر آنکه موانع نظارتی و سایر موارد عملی وجود دارد. این هواپیماها به پدهای فرود نیاز خواهند داشت و به خاطر خطوط برق و سایر هواپیماها که در ارتفاع پایین پرواز می کنند، احیانا در پیمودن مسافت به مشکل بر خواهند خورد. همین طور فاکتور سر و صدا وجود دارد چونکه تنها بعد از روشن کردن این ماشین پرنده به علت صدای چرخش روتور صدای اشخاص شنیده نمی گردد.
هوی ساید حتی گرانتر از بلک فلای است. ترون اظهار داشت که هزینه ساخت آن حدود ۳۰۰ هزار دلار است. اما به علت وجود سرویس حمل و نقل اشتراکی، شرکت ها می توانند هزینه را بین خیلی از افرادی که از آن استفاده کننده، تقسیم کنند.
هوی ساید نیز همانند بلک فلای تنها یک صندلی دارد و این صندلی نیز کاملاً برای یک فرد با اندازه متوسط مناسب می باشد. اما نسخه پیشرفته این هواگرد مجهز به یک صندلی دیگر نیز خواهد بود و دو فرد می توانند از این هواگرد خودکار استفاده کنند. آقای ترون گفت با تولید انبوه هواپیمای دو نفره و اشتراک این وسیله نقلیه در بین خیلی از افراد، این شرکت می تواند سرانجام هزینه هر مایل را به سطحی برابر با هزینه طی شده در هر مایل توسط خودرو های امروزی برساند.
Wisk Aero، شرکتی که با حمایت آقای پیج و بوئینگ تاسیس شد، آینده را تقریباً به همین شکل می بیند. این شرکت درحال آزمایش یک وسیله نقلیه دو نفره است و درحال ساخت یک تاکسی هوایی مستقل بزرگتر است که امکان دارد صندلی های بیشتری داشته باشد. بسیاری اعتقاد دارند که در نهایت خودرو های پرنده بعنوان تاکسی، بدون خلبان کار خواهند کرد.
دو شرکت Kitty Hawk و Wisk درحال آزمایش پرواز خودران هستند. اما باز هم گرفتن تاییدیه کار آسانی نیست. اداره هوانوردی فدرال هیچ گاه هواپیمای برقی را تأیید نکرده است. شرکت ها می گویند که آنها درحال بحث در مورد روش های جدید صدور تاییدیه با نهادهای نظارتی هستند، اما معلوم نیست که این روند با چه سرعتی پیش رود.
“ایلان کرو”(Ilan Kroo)، استاد دانشگاه استنفورد که همین طور از نزدیک با آقای پیج همکاری کرده و قبلاً بعنوان مدیر اجرائی Kitty Hawk کار کرده است، اظهار داشت: این مدت بیش از آنچه مردم تصور می کنند طول خواهد کشید. پیش از این که مسئولین نهادهای نظارتی و مردم این وسایل نقلیه را بعنوان وسیله ای ایمن بپذیرند، کارهای زیادی باید صورت گیرد.
با این وجود در یکی دیگر از مناطق مرکزی کالیفرنیا، جایی نه چندان دور از شرکتهای Kitty Hawk و Opener، شرکت Joby Aviation درحال آزمایش نمونه های اولیه خود است. Joby Aviation اخیراً آزمایشات خودرا انجام داده است. نمونه اولیه هواگرد آنها که “Joby Aircraft” نامیده می شود، با فضای بیشتر در کابین و روتورهای بزرگ تر در امتداد بالها، بسیار بزرگ تر از Heaviside است. به قول این شرکت تا سال ۲۰۲۴، احیانا این تاکسی هواگرد بر فراز شهری مانند لس آنجلس یا میامی پرواز خواهد نمود. این شرکت همین طور درحال برنامه ریزی یک اوبر برای آسمان ها است، بااینکه هواگرد آن یک خلبان مجاز خواهد داشت.
امکان دارد طی چند سال آینده خودرو های پرنده وارد بازار شوند. اما آنها مانند خودرو های پرنده در انیمیشن “The Jetsons” به نظر نخواهند رسید. به احتمال زیاد، آنها مانند بالگرد عمل خواهند کرد البته آنها نسبت به بالگردها برای محیط زیست بهتر خواهند بود و به نگهداری کمتری احتیاج دارند. آنها حداقل کمی آرام تر خواهند بود و امکان دارد به مرور زمان ارزان تر نیز شوند.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4
