پژوهشگران موسسه ی مکس پلانک(MPI CBS) حالا می خواهند بدانند کدام قسمت های مغز در پردازش زبان اشاره دخیل هستند و فعالیت کدام مناطق از مغز در افرادی که از زبان اشاره استفاده می نمایند و آن دسته از افراد که بوسیله زبان گفتاری صحبت می کنند همپوشانی دارد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، توانایی صحبت کردن یکی از خاصیت های اصلی است که انسان را از حیوان متمایز می کند. بیشتر مردم گفتار را با زبان یکی می دانند اما مطالعات شناختی بر روی زبان اشاره از سال ۱۹۶۰ تصویری متفاوت ترسیم می کند: امروزه مشخص است که زبان های اشاره زبان هایی کاملا مستقل هستند که در سطوح زبانی مثل دستور زبان و معنا ساختارهای پیچیده ای دارند.
مطالعات قبلی بر روی نحوه ی پردازش زبان اشاره در مغز شباهت ها و تفاوت هایی بین زبان اشاره و سخن گفتن نشان داده است. با این وجود تا حالا یافتن تصویری درست از نحوه ی پردازش هر دو شکل زبان در مغز مشکل بوده است.
پژوهشگران موسسه ی مکس پلانک(MPI CBS) حالا می خواهند بدانند کدام قسمت های مغز در پردازش زبان اشاره دخیل هستند و فعالیت کدام مناطق از مغز در افرادی که از زبان اشاره استفاده می نمایند و آن دسته از افراد که بوسیله زبان گفتاری صحبت می کنند همپوشانی دارد.
در یک فراپژوهش که بتازگی در مجله ی”Human Brain Mapping” انتشار یافته پژوهشگران داده های آزمایش های پردازش زبان اشاره در سراسر جهان را جمع آوری و ادغام کردند.
امیلیانو زاکارلا(Emiliano Zaccarella) آخرین نویسنده ی مقاله و رهبر گروه در دپارتمان عصب روان شناسی در موسسه ی مکس پلانک می گوید: فراپژوهش به ما این فرصت را می دهد تا تصویری کلی از پایه عصبی زبان اشاره به دست آوریم. بدین سبب برای نخستین بار توانستیم از نظر آماری و بطور دقیق مناطقی از مغز که در پردازش زبان اشاره نقش دارند بیابیم.
پژوهشگران دریافتند که ناحیه ی بروکا(Broca) در لوب پیشانی نیمکره ی چپ مغز یکی از مناطقی است که در پردازش زبان اشاره نقش دارد و این مساله در حدودا تمامی مطالعات دیده شد.
این منطقه از مغز مدت هاست بعنوان بخشی که در گفتار نقش دارد شناخته شده است و برای دستور زبان و معنا استفاده می شود.
دانشمندان برای طبقه بندی بهتر نتایج این فراپژوهش، یافته هایشان را با داده های یک مرکز داده حاوی اطلاعات چندین هزار تحقیق بوسیله ی اسکن مغز مقایسه کردند.
پژوهشگران لایپزیگ(Leipzig) در حقیقت توانستند تایید کنند که در ناحیه ی بروکای مغز در پردازش زبان گفتار و زبان اشاره همپوشانی وجود دارد. آنها همین طور موفق شدند نقشی که لوب پیشانی در نیمکره ی راست مغز ایفا می کند را نشان دهند. این بخش نیز در خیلی از مطالعات مربوط به زبان اشاره دیده شد برای اینکه در جنبه های غیر زبانی مانند اطلاعات مکانی یا اجتماعی همتای خود یعنی بروکا در نیمکره ی چپ نقش دارد.
این بدان معناست که اصولاً حرکات دست ها، صورت و بدن که نشانه ها از آنها تشکیل شده است بطور مشابه توسط افراد ناشنوا و شنوا مورد پردازش قرار می گیرد و درک می شود. با این وجود، فقط افراد ناشنوا علاوه بر این بخش، شبکه زبانی را در نیمکره چپ مغز جایی که ناحیه بروکا قرار دارد نیز فعال می کنند. بدین سبب آنها این حرکات را بعنوان حرکاتی با معنای زبانی درک می کنند.
نتایج نشان میدهد که ناحیه بروکا در نیمکره چپ مغز گره عصبی اصلی در شبکه ی عصبی زبانی مغز انسان است و بسته به اینکه افراد از زبان به شکل زبان اشاره، گفتار یا نوشتار استفاده می نمایند، با سایر شبکه های عصبی کار می کند. بدین سبب منطقه بروکا نه فقط زبان گفتاری و نوشتاری را که می دانستیم پردازش می کند، بلکه اطلاعات زبانی انتزاعی را در هر شکلی از زبان بطور کلی پردازش می کند.
پاتریک سی. ترتن برین(Patrick C. Trettenbrein)، نویسنده اصلی مقاله و دانشجوی دکترای مکس پلانک، می گوید: مغز برای پردازش زبان اختصاصی شده است و نه فقط گفتار. این گروه قصد دارند بیابند آیا بخش های مختلف ناحیه بروکا در افراد ناشنوا مانند افراد شنوا بطور اختصاصی معنا و دستور زبان را در بخش های مختلف پردازش می کند یا خیر.
