پژوهشگران دانشگاه ˮام.آی. تیˮ در بررسی جدیدی، نوعی ابزار رومیزی ابداع نموده اند که می تواند فیبروز کبدی را با دقت بالا و به صورت غیرتهاجمی تشخیص دهد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، تجمع چربی در سلول های کبد انسان می تواند به بروز مشکلات جدی همچون التهاب، زردی و در موارد شدیدتر، سیروز و نارسایی کبدی منجر شود اما شناسایی کبد چرب قبل از بروز نشانه هایی مانند خستگی و تورم شکم دشوار است؛ به همین دلیل، پژوهشگران اهتمام دارند روش هایی را ابداع کنند که به شناسایی مشکلات کبدی سهولت می بخشد. ابزار جدیدی که پژوهشگران دانشگاه “ام.آی. تی”(MIT) ابداع نموده اند، در آزمایش ها توانست راهی برای پیشرفت این تلاش ها باشد و نشانه های این بیماری را به صورت غیرتهاجمی و با دقت بالا در موش ها تشخیص دهد.
هنگامی که سلول های کبد، ذخیره بیش از حد چربی و ملتهب شدن را آغاز می کنند، به بروز فیبروز کبدی منجر می شوند. این مرحله، پیش درآمدی برای شرایط حادی است که پیش تر به آنها اشاره شد. هم اکنون تنها روش تشخیص فیبروز کبدی، بافت برداری است که روشی تهاجمی بشمار می رود و می تواند نادرست باشد برای اینکه ممکنست زخم ها در بافت های سرتاسر یک اندام، بطور مساوی پخش نشوند.
پژوهشگران دانشگاه ام.آی. تی، روش بهتری جهت بررسی فیبروز کبدی یافته اند. فناوری آنها، سطح آبرسانی کبد را در بیماران دیالیزی مورد بررسی قرار می دهد. این ابزار جهت بررسی سطح مایعات در عضله اسکلتی، از روشی موسوم به “رزونانس مغناطیسی هسته ای”(NMR) استفاده می نماید تا تغییرات مغناطیس اتم های هیدروژن را در آب موجود در بافت تشخیص دهد.
از آنجائیکه آب هنگام تعامل با بافت چربی یا فیبروز، آهسته تر حرکت می کند، این شک برای پژوهشگران پیش آمد که شاید ردیاب بتواند نشانه های بیماری کبدی را با ردیابی نحوه انتشار آب در اندام تشخیص دهد.
“مایکل سیما”(Michael Cima)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اگر نحوه تغییرات مربوط به “قطبی سازی مغناطیسی” یا “مغناطش”(Magnetization) را ببینید، می توانید سرعت حرکت پروتون ها را مدل سازی کنید. مواردی که مغناطش در آنها به سرعت از بین نمی رود، میزان نفوذ در آنها پایین است و فیبروتیک ترین موارد خواهند بود.
پژوهشگران از یک ردیاب مبتنی بر رزونانس مغناطیسی هسته ای استفاده کردند که آنقدر کوچک است که روی میز جا می گیرد و می تواند تا عمق حدود شش میلی متری زیر پوست موش ها را مورد بررسی قرار دهد. همین قابلیت کافی بود تا کبد و عضله اسکلتی این جوندگان مورد بررسی قرار بگیرد. این روش ثابت کرد که می تواند فیبروز را با دقت ۸۶ درصد و بیماری کبد چرب را با دقت ۹۲ درصد تشخیص دهد. این روش هنگام استفاده در بافت کبد انسان توانست فیبروز را با دقت ۹۳ درصد تشخیص دهد.
پژوهشگران اهتمام دارند نمونه ای از این ابزار ابداع کنند که بتواند نفوذ عمیق تری در پوست داشته باشد و روی بیماران انسان نیز آزمایش شود. اگر این ابزار به درستی عمل کند، روش خوبی برای تشخیص فیبروز در مراحل ابتدایی خواهد بود و راه را برای ارائه درمان های موثرتر هموار خواهدنمود.
این پژوهش، در مجله “Nature Biomedical Engineering” به چاپ رسید.
