به گزارش عاشق وب ستاره شناسان برای اولین بار موفق به رصد اکسیژن در خارج از کهکشان راه شیری، آن هم به مقدار بسیار زیاد شدند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، براساس یک مطالعه جدید که در مجله Astrophysical انتشار یافته است، ستاره شناسان برای نخستین بار توانسته اند اکسیژنی را که ما هر روز تنفس می نماییم در یک کهکشان فراتر از کهکشان راه شیری پیدا کنند.
اکسیژن سومین عنصر رایج در جهان بعد از هیدروژن و هلیوم است و اخترشناسان تابحال فکر می کردند اکسیژن مولکولی(O۲) در فضای بین ستاره ای نابود می شود. اما به رغم جستجوی فراوان، تابحال کسی اکسیژن مولکولی را بیرون از کهکشان راه شیری ندیده بود.
“جونژی وانگ” اخترشناس رصدخانه نجوم شانگهای در چین به همراه همکارانش آثار این مولکول را در یک کهکشان به نام “مارکاریان ۲۳۱”(Markarian ۲۳۱) مشاهده نمودند. این کهکشان که ۵۶۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی خرس بزرگ یا دب اکبر(Ursa Major) قرار دارد، نزدیکترین کهکشان به زمین با یک اختروش است.
اختروش ها ابرسیاه چاله هایی هستند که گازهای بیش از اندازه داغ را به اطراف می پراکنند و باعث درخشش خیره کننده ای می شوند که از فاصله بسیار دور دیده می شود.
اخترشناسان برای دستیابی به این کشف از تلسکوپ های رادیویی در اسپانیا و فرانسه برای کشف تشعشع در طول موج ۲.۵۲ میلی متر استفاده کردند.
“وانگ” می گوید: این نخستین تشخیص اکسیژن مولکولی در یک جرم خارج از کهکشان راه شیری است.
این کشف همینطور شاهد بیشترین اکسیژن مولکولی است که تابحال فراتر از منظومه شمسی دیده شده است. در گذشته ستاره شناسان فقط در دو ابر ستاره ساز معروف به “ابر رو اوفیوچی”(Rho Ophiuchi) و “سحابی شکارچی”(Orion Nebula) شاهد آن بودند.
در گهواره های ستاره ای مانند دو ابر ذکر شده در بالا، موج های شوک ناشی از ستاره های تازه متولد شده می توانند یخ آب را از گرد و غبار جدا کنند و اتم های اکسیژن را برای اتصال مجدد با یکدیگر و تشکیل مولکول آزاد کنند.
با این وجود، اکسیژن مولکولی نادر است، حتی در سحابی شکارچی، نسبت تعداد مولکول های اکسیژن در مقابل هیدروژن، یک میلیون به یک است.
عنصر هیدروژن هم در کهکشان “مارکاریان ۲۳۱” مولکول فراوانی است. با این حال، اکسیژن مولکولی در لبه بیرونی دیسک کهکشانی با وفور بیشتر از ۱۰۰ برابر بیشتر از مقدار موجود در سحابی شکارچی وجود دارد.
“گری ملنیک” اخترفیزیکدان مرکز نجوم هاروارد-اسمیتسونیان در کمبریج که در این مطالعه مشارکت نداشته است، می گوید: میزان اکسیژن در این کهکشان بسیار بالا است. هیچ توضیحی در مورد فراوانی اکسیژن مولکولی به این میزان در این کهکشان وجود ندارد.
این کهکشان یک کارخانه تولید ستاره است و ۱۰۰ برابر سریع تر از کهکشان راه شیری ستاره های جدید تشکیل می دهد.
گاز پر سرعتی که از مرکز “مارکاریان ۲۳۱” خارج می شود، امکان دارد به درون گاز دیسک خود برخورد کند و سبب جدا شدن آب از دانه های گرد و غبار شود و امکان تشکیل مولکول های اکسیژن را فراهم آورد.
این اکسیژن می تواند کهکشان های اطراف را حتی بیشتر مولد کند، چونکه هنگامی که مولکول اکسیژن اشعه کافی را ساطع می کند، گاز کهکشانی به اندازه کافی سرد می شود تا به درون خود فرو ریزد و باعث شکل گیری ستارگان جدید شود.
