Rate this post

به گزارش عاشق وب آژانس فضایی اروپا یک تصویر از سیاره ˮاورانوسˮ منتشر نمود و حلقه های آنرا نشان داد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا، در سال ۱۷۸۱ میلادی، “ویلیام هرشل”(William Herschel) سیاره “اورانوس” را کشف کرد.
فاصله اورانوس تا خورشید بیشتر از دو میلیون و هشتصد هزار کیلومتر است. در این فاصله، دمای ابرهای آن منفی ۲۱۴ درجه سانتی گراد است.
این سیاره بسیار آهسته حرکت می کند و مسیری طولانی برای چرخش به دور خورشید دارد. ازاین رو هر بار چرخش به دور خورشید ۸۴ سال طول می کشد.
اورانوس سومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است و ۶۴ زمین در داخل این سیاره جای می گیرد. اورانوس بر خلاف اندازه خود، به سرعت می چرخد و یک روز در اورانوس تنها ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه طول می کشد.
مدار چرخش این سیاره به دور خودش افقی است و به این مفهوم است که خورشید گاهی اوقات به صورت مستقیم به قطب های سیاره می تابد. دو حرکت وضعی و مداری اورانوس با زاویه ۹۸ درجه(عمود) نسبت به هم صورت می گیرد. هر قطب سیاره یک تابستان و یک زمستان دارد که ۲۱ سال طول می کشد که این قطب ها را به گرم ترین و سردترین نقاط سیاره تبدیل کند.
گازهای اصلی در اتمسفر صخیم این سیاره، هیدروژن و هلیوم و مقدار کمی متان است.(متان نور آبی پراکنده می کند. بنابراین اورانوس به رنگ آبی به نظر می آید.) البته نسبت به مشتری و زحل بسیار متفاوت می باشد.

اورانوس عموما از “یخ” که مخلوطی از آب، متان و آمونیاک است، تشکیل شده است.
در مرکز این سیاره، امکان دارد یک هسته سنگی کوچک وجود داشته باشد. این به این مفهوم است که این سیاره نسبت به جثه اش وزن بسیار کمی دارد.
اورانوس دارای ۲۷ قمر شناخته شده است و هیچ کدام از این قمرها خیلی بزرگ نیستند. بزگترین قمرهای اورانوس اُبِرون و تیتانیا هستند که قطر هر دو حدود ۱۵۰۰ کیلومتر است.
حلقه های اورانوس در تاریخ ۱۰ مارس ۱۹۷۷ توسط جیمز ال. الیوت، ادوارد دبلیو. دانهام، و داگلاس جی. مینک کشف شد. بیشتر از دویست سال پیش ویلیام هرشل اعلام نمود که این حلقه ها را دیده است ولی اخترشناسان امروزی در این گفته شک دارند چونکه این حلقه ها بسیار تاریک و کم نورند.
تا سال ۲۰۰۸ حلقه های اورانوسی شناخته شده ۱۳ عدد هستند. در بین حلقه ها امکان دارد نوارهای گرد و غبار یا قوس های ناتمامی وجود داشته باشند. حلقه های اورانوس بسیار تاریک اند و احیانا از یخاب و مواد آلی تاریک و پرتو دیده تشکیل شده اند.
شکل حلقه ها بیضی گون است که احتمالاً زیر تاثیر گرانش قمرهای همسایه به این شکل درآمده اند.
اغلب این حلقه ها بسیار باریک هستند و حداقل یک حلقه توسط شهاب سنگ ها که به یک قمر کوچک برخورد کرده، به وجود آمده است.