Rate this post

عاشق وب: پژوهشگران برزیلی، مولکولی را در آزمایشگاه ساخته اند که می تواند به درمان آرتروز کمک نماید.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، آرتروز حدودا بر حدود ۱۵۰ میلیون نفر از مردم جهان اثر گذاشته است و هم اکنون هیچ درمان موثری برای این بیماری مزمن وجود ندارد.
مولکولی که اخیرا در آزمایشگاه ابداع شده، ثابت کرده است که می تواند اثرات درمانی داشته باشد. پژوهشگران برزیلی، این مولکول را روی موش های مبتلا به آرتروز آزمایش کردند و مولکول توانست روند التهاب را سرکوب کند و التهاب بافت و مفصل را کم کند. موش های تحت درمان با این مولکول، درد و تورم کمتری نشان دادند و نمرات بالینی کمتری در اندازه گیری میزان التهاب نسبت به موش های درمان نشده به دست آوردند.
“مارسلو هنریک ناپیموگا”(Marcelo Henrique Napimoga)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: پژوهش ما نشان میدهد که این مولکول جدید می تواند شدیدترین نوع آرتروز را کنترل کند.
این مولکول که “TPPU” نام دارد، می تواند آنزیمی موسوم به “sEH” را که نقش مهمی در فعال شدن روند التهاب و بروز التهاب مزمن دارد، مهار کند.
وی ادامه داد: ارگانیسم ما، یک ماده ضد التهاب موسوم به “EET” را به صورت طبیعی تولید می کند اما sEH این ماده ضد التهاب را به “DHET” تبدیل می کند که نه فقط از عهده کنترل التهاب برنمی آید، بلکه می تواند اثر پیش التهابی نیز داشته باشد؛ در نتیجه مهار sEH می تواند نقش مهمی در درمان بیماری های التهابی مانند آرتروز داشته باشد و این همان کاری است که مولکول TPPU انجام می دهد.
پژوهشگران جهت بررسی این موضوع، دو موش مبتلا به آرتروز را آزمایش کردند و یکی از موش ها با مولکول TPPU درمان شد. بررسی ها نشان داد که میزان تورم در پنجه موش تحت درمان، کمتر و میزان آرتروز در آن پایین تر است.

بگفته ناپیموگا، این درمان توانست میزان درد ناشی از التهاب را نیز کم کند. وی ادامه داد: کاهش درد به این علت است که با کنترل روند التهاب، گلبول های سفید کمتر به محل مورد نظر می روند و بدین ترتیب نه فقط بیماری، بلکه میزان سایش غضروف نیز کاهش پیدا می کند. علاوه بر این، تعداد سلول های تی که سیتوکین های ضد التهاب را تولید می کنند، در موش تحت درمان افزایش یافت.
مولکول TPPU طوری طراحی شده که بسادگی جذب می شود. ناپیموگا افزود: این مولکول، قدرت دفاعی طبیعی بدن را تقویت می کند و می تواند به ارائه درمان هایی بدون عوارض جانبی ختم شود.
این پژوهش، در مجله “FASEB Journal” به چاپ رسید.

منبع: