به گزارش عاشق وب پژوهشگران ˮدانشگاه پردوˮ به سرپرستی ˮرحیم رحیمیˮ دانشمند ایرانی این دانشگاه، ابزاری ابداع نموده اند که می تواند میزان تهاجم بیماری را با عنایت به امواج صوتی انتشار یافته مورد بررسی قرار دهد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، تشخیص سفت شدن ساختاری که سلول های بدن انسان را احاطه کرده است، می تواند تهاجم سرطان را به بافت های دیگر بدن نشان دهد.
بررسی تغییراتی که در این ساختار معروف به “ماتریکس برون یاخته ای” (Extracellular matrix) رخ می دهند، روش بررسی پیشرفت بیماری را در اختیار پژوهشگران قرار می دهد اما شناسایی تغییراتی که در ماتریکس برون یاخته ای رخ می دهند، بدون صدمه رساندن به آن، کار دشواری است.
پژوهشگران “دانشگاه پردو” (Purdue University) به سرپرستی “رحیم رحیمی” (Rahim Rahimi)، استادیار مهندسی مواد این دانشگاه، ابزاری ساخته اند که به متخصصان امکان می دهد تا نمونه ماتریکس برون یاخته ای را روی یک پلت فرم بارگذاری کنند و سفتی آنرا به واسطه امواج صدا تشخیص دهند.
رحیمی اظهار داشت: روند کار این ابزار، مانند بررسی صدمه در باله هواپیما است. در روند بررسی، یک موج صوتی از مواد مورد آزمایش منتشر می شود و گیرنده که در طرف دیگر آن قرار دارد، راه اندازی می نماید. شیوه انتشار موج صوتی می تواند هر صدمه ای را بدون تأثیر گذاشتن بر ماده نشان دهد.
همه بافت ها و اندام های بدن، ماتریکس برون یاخته ای منحصر به خویش را دارند و ساختار آن برپایه هدف بافت و اندام، متفاوت می باشد. ماتریکس برون یاخته ای می تواند سرنخ های ساختاری و شیمیایی را عرضه نماید که ارتباط میان سلول های داخل ماتریکس را به نمایش می گذارند.
پژوهشگران در بررسی های خود، کشش و فشردگی نمونه های ماتریکس برون یاخته ای را آزمایش کرده اند و آنها را در معرض مواد شیمیایی قرار داده اند اما این روش ها می توانند به ماتریکس برون یاخته ای صدمه برسانند.
رحیمی و گروهش، یک روش غیرمخرب را جهت بررسی نحوه واکنش ماتریکس برون یاخته ای نسبت به بیماری، مواد سمی و داروها ابداع کردند. آنها ابتدا پژوهش خویش را با همکاری “سوفی للیور” (Sophie Lelièvre)، استادیار دانشگاه پردو انجام دادند تا بتوانند عوامل خطرزایی که بر ماتریکس برون یاخته ای اثر می گذارند و خطر مبتلا شدن به سرطان را می افزایند، شناسایی کنند.
این ابزار، در واقع یک آزمایشگاه روی تراشه است که به یک گیرنده و یک فرستنده متصل می شود. فرستنده بعد از افزودن ماتریکس برون یاخته ای و سلول ها به پلتفرم، موج صوتی تولید می کند که از ماده منتشر می شوند و سپس گیرنده را راه اندازی می کنند. خروجی این فرایند، یک سیگنال الکتریکی است که می تواند میزان سفتی ماتریکس برون یاخته ای را نشان دهد.
رحیمی اضافه کرد: شاید این ابزار بتواند به برداشتن نمونه های بسیار به صورت همزمان کمک نماید و به پژوهشگران امکان دهد تا جنبه های متفاوت بیماری را به صورت همزمان بررسی نمایند.
این پژوهش، در مجله “Lab on a Chip” به چاپ رسید.
