عاشق وب: پلوتو از سال ۲۰۰۶ از حساب سیاره های منظومه شمسی کنار گذاشته شد اما طی مدت اخیر شواهد روزافزونی برای به چالش کشیدن این تصمیم به دست آمده است که امکان دارد منجر به کشف یک سیاره نهم به غیر از پلوتو در منظومه شمسی شود.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، از آنجایی که پلوتو از سال ۲۰۰۶ از باشگاه سیاره های منظومه شمسی کنار گذاشته شد، از آن سال منظومه شمسی تنها با هشت سیاره شناخته می شود. اما در چند سال قبل بحث هایی وجود آمده در خصوص اینکه این عدد دوباره به حالت قبل بازگردد یا نه.
شواهد نشان می دهند که یک دنیای سنگی غول پیکر در حاشیه منظومه ما و بسیار دورتر از پلوتو وجود دارد. ستاره شناسان که فرضیه سیاره نهم را نمایش کرده اند حالا دو مقاله دیگر را منتشر نموده اند که سرنخ های جدیدی در مورد این ادعا مطرح کرده است.
“مایک براون” و “کنستانتین باتیگین” ستاره شناسان مؤسسه فناوری کالیفرنیا(کلتک) این ایده را مطرح نمودند که یک سیاره بزرگ و هنوز کشف نشده در فاصله ای بسیار دورتر از پلوتو به دور خورشید می چرخد. این تیم متوجه شده است که شش جرم در کمربند کوئیپر بطور خاص دارای مدارهای عجیب و غریبی بوده اند و همه آنها ۳۰ درجه از مدار هشت سیاره شناخته شده کج شده و باهم تجمیع شده اند.
شبیه سازی های کامپیوتری نشان داده است که این تجمیع می تواند منتج به ایجاد گرانش برای به وجود آمدن یک سیاره ناشناخته واقع در دنیای سایه ها شده باشد.
اما محققان اذعان می کنند که این تجمیع بطور بالقوه می تواند ناشی از یک تعصب باشد، به این معنا که شاید این تیم چون به دنبال سیاره نهم بوده اهتمام داشته تا این اجرام را بعنوان سیاره نهم منظومه شمسی معرفی نماید برای اینکه این چیزی است که آنها دنبالش بوده اند.
آنها با بازنگری دوباره این احتمال را تقریباً رد کردند و متوجه شدند احتمال اشتباه بودن نظرشان یک در ۵۰۰ است.
البته فقط به این علت که یک تجمیع در حال وقوع است، لزوماً به این معنا نیست که یک سیاره جدید باید تشکیل و به رسمیت شناخته شود. مطالعات دیگر نشان داده اند که اگر اجرام دوردست شناخته شده دیگری مانند دیسک های بزرگ متشکل از سنگ و یخ باهم تجمیع شوند، همان نتیجه امکان دارد حاصل شود.
“براون” می گوید: بااینکه این تحلیل مستقیماً درباره اینکه آیا سیاره نهم وجود دارد یا نه، چیزی نمی گوید اما نشان داده است که این فرضیه بر پایه یک استدلال محکم بنا شده است.
در مطالعه دوم در مورد خواص احتمالی سیاره نهم بر طبق هزاران مدل کامپیوتری جدید از نحوه شکل گیری سیستم های خورشیدی دور تجدید نظر شده است. در اصل، اخترشناسان گفته اند که شواهد نشان داده است سیاره نهم یک سیاره سنگی ۱۰ برابر بزرگ تر از زمین است و امکان دارد در مداری با فاصله ۶۰۰ واحد نجومی(AU) در حال گردش به دور خورشید باشد. هر یک واحد نجومی فاصله متوسط بین زمین و خورشید است.
اما مطالعه جدید نشان داده است که این سیاره احتمالاً کوچک تر و نزدیکتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می شد.
محققان حالا می گویند سیاره نهم تنها می تواند پنج برابر بزرگ تر از زمین باشد و در فاصله حدود ۴۰۰ AU از خورشید در مدار باشد.
جالب توجه است که با عنایت به مشاهدات و مطالعات اخیر روی سیستم های سیاره ای دیگر نشان داده است که اگر منظومه شمسی ما یکی از این ابرسیاره ها را نداشته باشد، عجیب خواهد بود.
“باتیگین” می گوید: سیاره نهم با وجود جرم پنج برابر زمین بنظر می رسد بسیار شبیه به یک ابرزمین است. این سیاره پازل گمشده منظومه شمسی در شناخت نحوه تشکیل سیاره ها است.
این مطالعه تقریباً دیگر شکی را در مورد وجود این سیاره باقی نگذاشته است. محققان این مطالعه جدید می گویند امکان دارد اشتباه کرده باشند، اما تا حد زیادی مطمئن هستند که بزودی آنرا پیدا خواهند کرد.
“باتیگین” می گوید: تصور دیدن تصاویر واقعی از سیاره نهم شوکه کننده است. گرچه پیدا کردن این سیاره از لحاظ نجومی یک چالش بزرگ است، اما من بسیار خوشبین هستم که در دهه آینده بتوانیم آنرا به تصویر بکشیم.
نخستین مطالعه در نشریه Astronomical و دومین مطالعه باز در مجله Physics Reports انتشار یافته است.
